Her yeni mahallenin eski bir dostu olur.
Her yeni mahallelinin de dostudur o!
Tıpkı bizimkinde olduğu gibi…
Kemer Yeni Mahalle’de bulunan Migros’a yolu düşenler hatırlayacaktır onu!
Beyaz, yaşlı bir Golden Retriever…
Mahallelinin “Maya’sı”
İnsanlık mayası olanların doyurup, beslediği, baktığı, en azından şefkat gösterdiği Allah’ın sessiz kulu…
Maya…
Beyaz kocaman, yaşlı Maya…
Kemer Yeni Mahalle’nin eski dostu!
Yaşlı kocaman bir candı Maya…
Migros’un kapısının önünde her geçene belki bir mama alır umudu ile bakardı hep!
Işıklarda dilenen organize dilencilerin sömürüsü yoktu onda!
Terk edilmişti…
Bırakan acımamıştı ama mahalleli sevip sahip çıkmıştı ona…
Kocaman güzel gözlerini size çevirir, kuyruğu ile birlikte tüm vücudunu sallayıp mama beklerdi her gelip geçenden!
Bazen bizim Mars’ı gezdirirken, peşimize takılır kimi zaman bahçe kapısının kimi zaman da evin kapısının önünde vereceğimiz mamayı, suyu beklerdi…
Mahalleli tanır severdi onu…
Mahalleyi kollardı Maya…
Bazen spor salonunun, kimi zaman karşısındaki araç aksesuarcısının önünde yatardı…
Karnını doyuranların peşindeydi hep…
Hatırlarsın, iri beyaz Maya’yı…
İyice yaşlanmıştı artık!
Katarkt olmuştu güzel gözleri…
Birkaç gün sonra ortadan kayboldu…
Dükkanının önünde gölgelendiği aksesuarcı binanın arka tarafında uzanırken bulmuş onu…
Vicdan sahibi adam…
Belki de son nefesini verecek diyerek kucaklayıp dükkanın gölgesinin altına yatırmış hafta sonu…
Pazartesi geldiğinde ise yokmuş Maya yattığı yerde!
Öğrendik ki sonra mahallelilerden biri cansız bedenini alıp…
(Toprakla buluşturması gerekirken)
Çöp tenekesine atmış Maya’yı…
Çöpe!
Çöp gibi atmış!
Bu sabah sinirimiz çok bozuldu!
Yeni Mahallemizin eski dostu Maya’yı kaybettiğimizi öğrendik!
Şimdi yokluğuna…
Özlemine mi yanarsın!
Yoksa bir çöp gibi çöp kutusuna atılışına mı?
Mahalleli adına!
Seni sevenler ve çok sevdiğin insanlık adına özür dileriz Maya…
Mahallemizin beyaz meleği…
Hüzün ve özlemle…