“Sen bilmezsin. Daha çok küçüksün!”
Böyle diye-diye suskun, konuşmayan bir millet yarattık!
23 Nisanlarda, başkanların, başbakanların, meclisin başkanlık koltuğuna oturup konuşan çocuklar…
Akşam evine gittiğinde yine aynı şeyi yaşıyor!
“Daha çok küçüksün!”
Bir de kıyaslama yapılır!
“Komşunun oğluna (veya kızına) bak! Ne kadar sessiz. Ağırbaşlı… Biraz örnek al!”
Öyle ya, biz de ağırbaşlılığın ölçüsü bile sessizlik olarak belirlenmiştir!
Oysa, içine kapanık yaşayan çocukların gelecekte, büyük sorunlar yaşayacağı şüphesiz bir gerçektir…
Susan millet, susturmaya çalışmış…
Ve susturmuştur yıllarca, gencecik beyinleri…
23 Nisan’da ezberletilmiş kürsü açıklamaları yaptırılmıştır!
Eskiden daha beterdi…
Evde aileden suskunluk payını “edeptir” diye alan çocuklar bir de okul sıralarında öğretmenden dayak yerdi…
Şimdilerde aştık biraz olsun bu durumları!
23 Nisanlarda yeni nesilden olduğu kadar onların ailelerinden en büyük dileğimiz daha çok konuşan bireyler olarak yetiştirmeleri çocuklarını…
Gençlerin, çocukların daha fazla söz sahibi olmaları…
Bu sayede kendilerine olan güven duygularında gelişme olması!
Başı önde sessiz sedasız ağırbaşlılık kursu gören değil!
Konuşan gençler-çocuklar görmek…
Tehlike sessiz nesillerdir…
Egemenliğin kayıtsız şartsız sahibi olan millet!
Sessiz kaldıkça siner…
Sindikçe bir yerlerinde çıban gibi hainler biter!
En azından 23 Nisan’da herkes sussun çocuklar konuşsun!
Ata’nın bu güzel ve genç Cumhuriyeti emanet ettiği çocuklar!
O, içleri yakan, gözleri yaşartan, sesleri ile okusunlar ulusal marşı!
Şiirleri…
Sonra, devam etsinler…
Konuşsunlar…
Konuşmanın tükendiği yerde daha çok okumaları gerektiğini kendi zihinleri hatırlatacaktır onlara…
Onların genç ve diri beyinleri, birçok örümcek beyinliden daha fazlasını, daha iyisini, daha güzelini üretecek güçtedir…
23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı tüm halkımıza kutlu olsun!
23 Nisan 2008