18 Mart Pazar günü.
Şehitler Günü ve Çanakkale Deniz Zaferi’nin yıldönümü…
Vatan, Bayrak, Namus onlara emanetti…
Ölmeden bu emanetlere sahip çıkamayacaklarını anlayınca evlerine dönmekten vazgeçtiler…
Kanlarla sulanan toprakların her birinden binlerce, milyonlarca hikayeden oluşan dev bir tarih çıktı!
Bugün o gün yaşananları anımsamak!
Dünü unutmamak!
Yarına sahip olabilmek adına düne sahip çıkmak adına hatırlamak!
Hep hatırlamak ve hiçbir zaman o günleri akıldan çıkarmamak gerek!
Tarihini unutan milletlerin geleceğinin olmayacağını bilerek!
Bugün ileti adresime o günlerden bir hikaye düştü!
İletinin altında, “Gazi Üniversitesi Mucur Meslek Yüksek Okulu Kırşehir” yazılıydı…
Okurken gözlerim doldu!
Yüreğim burkuldu!..
Bugünün anısı adına paylaşmak istedim…
“Balıkesir’de Ali Şuuri İlkokulu karşısındaki boşlukta eski ayakkabı tamircisi, kır, pala bıyıklı bir ihtiyar olan Cevdet (Alkalp) dede vardı.
Bir akşam üstü konu Çanakkale’ye gelince ağlamaya başladı ve devam etti…
Rahmetli babam, Hafız Ali Çanakkale’de kaldığında anamın karnında yedi aylıkmışım.
O’nu hiç tanımadım…
Bir fotoğrafı bile yoktu…
O günler çok zor günlerdi.
Seferberliğin sıkıntıları, Kuvayi Milliye zamanı, işgal yılları, kurtuluş, yokluk, sıkıntı.
Çocukluğumuz hep ekmek peşinde sıkıntıyla geçti…
Ama anam, benim çocukluğumdan itibaren her sokağa çıkışta , her nereye giderse yanıma gelir ve;
– Oğlum ben pazara gidiyorum. baban gelirse beni hemen çağır ha..!
– Ben teyzenlere gidiyorum. baban gelirse beni hemen çağır ha..!
– Ben komşulara gidiyorum. baban gelirse beni hemen çağır ha..! derdi.
Anam babamı bekledi durdu.
Büyüdüm…
Dükkân açtım.
Annem yine her bir yere gidişte dükkâna gelir, gideceği yeri söyler ve
“baban gelirse beni çağır ha..!” diye eklerdi.
Aradan yıllar geçti. anacığım ihtiyarladı…
Gene hep değneğini kaparak bana gelir ve : “Baban gelirse beni çağır ha..!”
Diye tembihlerdi…
Günü geldi ağırlaştı.
Ölüm döşeğinde bizimle helalleşti.
“Bana iyi baktınız, hakkınızı helal edin.” Dedi.
Bana döndü yavaşça:
“Baban gelirse, O’na annem hep seni bekledi de.” dedi.
Birden irkilerek doğruldu ve kapıya doğru gülümseyerek,
“Hoş geldin bey, hoş geldin…”
Diyerek ruhunu teslim etti…”
Çanakkale Zaferini kazanarak, vatanı, bayrağı ve milleti için hayatının baharında şehit olan kahraman Mehmetçiklerimizi minnet ve şükranla anıyoruz. Aziz ruhları şad olsun…
Sözün bittiği yer
“Dün düşman Çin’di, İngiliz’di, Fransız’dı… Bugün düşman tembellik. Bugün düşman cahillik!”
18 Mart 2007