Ne erken, ne de geç… (Kızım Elif’e)
Şimdi, sağanaklar altında ıslanarak yorgunluğa ıslak bir çehre kazandırmak… Şimdi, yüreğin atar damarlarında bir kan pıhtısının yalnızlığını gözlemek… Bilmezlerde yapılan yolculuklar için bilet kesmek, özlem duraklarına… Bir yaşamı bulmak… Küçük bir yaşamı, yüreği biz kokan… “Hoş geldin” diyebilmeyi beklemek, güzelliği hissederek derinlerde… Aşk içinde… Sevinçle… Heyecanla beklemek! Dur durak bilmeyen hisleri bir tarafta bırakıp, dünü […]